Και μέσα στα παπούτσια τσου

να έβαζαν ρεβύθια,

εάν η Θεία χάρη Του

τσου έστερνε βοήθεια.

Μα λες και εισακούστηκε

αυτή η έκκλησή τσου,

γλυτρώσαν οι ψαράδες μας

μαζί με το σκαρί τσου(β).

Σαν βγήκαν έξω, ήρτανε

κι' οι δυο σε συμφωνία,

το τάμα τσου να κάμουνε χωρίς αργοπορία.

Στ' Αριστοφάνη(γ) όρισαν

τον τόπο συναντήσεως

και την αρχή τση Γέφυρας

σα μέρος εκκινήσεως.

Την άλλη μέρα μάλιστα

νωρίς θα ξεκινούσαν,

μήπως αν πέρναγε ο καιρός

το τάμα λησμονούσαν.

Ο πρώτος την επόμενη

πήγαινε τραγουδώντας

κι' ο άλλος απ' τσου πόνους του

στο δρόμο εσερνόνταν.

Μα σαν συναντηθήκαν,

ο άλλος τον ρωτάει

το πως μπορεί των ρεβυθιών

το πόνο να βαστάει.

Κι ο πρώτος του απάντησε,

χωρίς καν να τα χάσει:

<< Μήπως μωρέ δεούτελο(δ)

και δεν τα έχεις... βράσει;>>

(Α). Άγιος Γεράσιμος.

(α). Περιοχή του Αργοστολίου. Εκεί που σήμερα είναι το αλιευτικό καταφύγιο.

(β). Πλεούμενο, βάρκα.

(γ). Στην αρχή της γέφυρας, βγαίνονοντας από το Αργοστόλι, εκεί υπάρχει το καφενείο του Αριστοφάνη.

(δ). Βλάκας... ζώον.!!!

Πηγή: Γεράσιμος Ν. Αυγουστάτος. <Ευτράπελα καμώματα, Κεφαλονίτικες ιστορίες και υπέροχοι τύποι, σε Κεφαλονίτικους σατιρικούς στίχους.>

ΕΚΔΟΣΕΙΣ RADA.

ΑΡΓΟΣΤΟΛΙ 2000.