Μα θα μου πουν κάποιοι , ήταν δικιά τους δουλειά αυτή ή του Δήμου στον οποίο ανήκουν όλοι οι σχολικοί χώροι. Μήπως αυτή η πρωτοβουλία είναι ένα κακέκτυπο της λεγόμενης εθελοντικής εργασίας η οποία ρίχνει ακόμα ένα βάρος στις πλάτες των γονιών και ταυτόχρονα απαλλάσσει τους υπεύθυνους , στην προκειμένη περίπτωση το Δήμο από βασική ευθύνη του.
Εδώ θα μου επιτρέψετε να κάνω το εξής σχόλιο. Είναι σαν το μισογεμάτο ποτήρι . Εξαρτάται πώς το βλέπει κανείς . Μισοάδειο ή μισογεμάτο? Εγώ θα το δω μισογεμάτο και θα δώσω συγχαρητήρια στους συγκεκριμένους ακούραστους γονείς καθώς και στο Διοικητικό Συμβούλιο του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων.
Για μένα το κάθε σχολείο είναι το σπίτι μας , ανήκει σε όλη τη κοινωνία και οφείλουμε συνολικά να το προστατεύουμε να το συντηρούμε και να το διατηρούμε καθαρό. Αυτό το μήνυμα θέλω να περνώ στους μαθητές του σχολείου.Βεβαίως και ο Δήμος καθώς και η Πολιτεία έχουν τις δικές τους ευθύνες και είναι υποχρεωμένοι να εξασφαλίζουν στα σχολεία τις απαιτούμενες πιστώσεις για την εύρυθμη λειτουργία τους. Αυτό όμως δεν μας απαλλάσσει εμάς από τις δικές μας ευθύνες.
Βλέποντας λοιπόν τον αγώνα που έκαναν αυτοί οι γονείς και συζητώντας μαζί τους , διαπίστωσα ότι οι άνθρωποι αυτοί αφήνουν τις δουλειές τους , παρακάμπτουν τα προσωπικά τους προβλήματα τα οποία είναι πολλά και σημαντικά και έρχονται όποτε τους καλέσουμε για να βοηθήσουν το σχολείο ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΩΣ !!! ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ !!!
Σ΄ αυτούς τους γονείς αλλά και σε όσους αγαπούν και αγωνίζονται για τα παιδιά αφιερώνω το παρακάτω απόσπασμα από το βιβλίο του ΛΕΟ ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ με τίτλο Η ΑΓΑΠΗ.
Προσωπικότητα είναι το άθροισμα όλων των εμπειριών που έχουμε γνωρίσει από τη στιγμή της σύλληψής μας ως αυτό το σημείο της ζωής μας, παράλληλα με την κληρονομικότητα.
Μόρφωση θα έπρεπε να είναι η διαδικασία του να βοηθήσουμε τον καθένα να ανακαλύψει την μοναδικότητά του, να τον διδάξουμε πώς να αναπτύσσει αυτήν την μοναδικότητα, κι ύστερα να του δείξουμε πώς να τη μοιραζόμαστε, επειδή αυτός είναι ο μόνος λόγος να έχουμε κάτι.
Αν νιώθετε κάτι, επιτρέψτε στους άλλους να ξέρουν πώς νιώθετε. Δεν έχετε κουραστεί πια με αυτά τα στωικά πρόσωπα που δεν φανερώνουν τίποτα; Αν νιώθετε ότι θέλετε να γελάσετε, γελάστε. Αν σας αρέσει κάτι που λέει κάποιος, σηκωθείτε και δώστε του συγχαρητήρια. Αν αυτό είναι σωστό, θα είναι σωστά και τα συγχαρητήριά σας.
Δεν πρέπει να φοβόμαστε να αγγίξουμε τον άλλον, να δείχνουμε τη συγκίνησή μας. Το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο για να υπάρξουμε είναι να είμαστε αυτό που είμαστε, αυτό που νιώθουμε. Το πιο δύσκολο πράγμα για να υπάρξουμε είναι να είμαστε αυτό που οι άλλοι θέλουν να είμαστε, αλλά αυτό είναι το σκηνικό μέσα στο οποίο ζούμε.
Λένε ότι η μοναδική πραγματικότητα είναι αυτό που υπάρχει εδώ, αυτό που συμβαίνει ανάμεσα σε εσάς και σε εμένα, τώρα. Αν ζείτε για το αύριο, πράγμα που είναι μόνο ένα όνειρο, τότε το μόνο που θα έχετε θα είναι ένα απραγματοποίητο όνειρο. Και το παρελθόν δεν είναι πια αληθινό, πραγματικό. Έχει μια αξία επειδή σας έφτιαξε αυτό που είσαστε τώρα, αλλά αυτή είναι όλη κι όλη η αξία που έχει. Γι αυτό μη ζείτε με το παρελθόν. Ζείστε τώρα. Όταν τρώτε, να τρώτε. Όταν αγαπάτε, να αγαπάτε. Όταν μιλάτε με κάποιον, να μιλάτε.
Έχω μια πολύ βαθιά εντύπωση πως το αντίθετο της αγάπης δεν είναι το μίσος, -είναι η απάθεια. Είναι το να μη δίνεις δεκάρα για τίποτα. Αν κάποιος με μισεί αυτό θα πει ότι πρέπει να νιώθει κάτι για μένα, αλλιώς δεν θα μπορούσε να με μισήσει. Έτσι, υπάρχει κάποιος τρόπος να έρθω σε επαφή μαζί του. Αν δεν σας αρέσει το σκηνικό όπου ζείτε, αν είσαστε δυστυχισμένοι, αν είσαστε μοναχικοί, αν νιώθετε ότι τίποτα αξιόλογο δεν σας συμβαίνει, αλλάξτε το σκηνικό σας. Φτιάξτε ένα καινούριο. Φροντίστε να έχετε γύρω σας άλλους ηθοποιούς. Γράψτε ένα καινούριο θεατρικό έργο. Και αν δεν είναι καλό αυτό, παρατήστε το και γράψτε ένα άλλο. Υπάρχουν εκατομμύρια θεατρικά έργα,-τόσα όσα κι οι άνθρωποι. Ο Νίκος Καζαντζάκης έλεγε, "Έχεις το πινέλο και τα χρώματά σου, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα".
Ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο και πρέπει να του παραχωρήσουμε την ελευθερία να τον ακολουθεί. Υπάρχουν χιλιάδες δρόμοι προς την αγάπη. Κι ο καθένας θα βρει το δικό του δρόμο, αν ακούσει τον εαυτό του. Μην αφήσετε κανέναν να σας επιβάλλει τον δικό του τρόπο.
Δεν μπορεί κανένας να δώσει κάτι που δεν κατέχει.
Για να προσφέρεις αγάπη, πρέπει να κατέχεις αγάπη.
Δεν μπορεί κανένας να διδάξει κάτι που ο ίδιος δεν καταλαβαίνει.
Για να διδάξεις την αγάπη, πρέπει να κατανοείς την αγάπη.
Δεν μπορεί κανένας να μάθει κάτι που δεν έχει μελετήσει.
Για να μελετήσεις την αγάπη, πρέπει να ζεις μέσα στην αγάπη.
Δεν μπορεί κανένας να αξιολογήσει κάτι που δεν αναγνωρίζει.
Για να αναγνωρίσεις την αγάπη, πρέπει να είσαι δεκτικός στην αγάπη.
Δεν μπορεί κανένας να έχει αμφιβολίες σχετικά με κάτι που θέλει πολύ να εμπιστεύεται.
Για να εμπιστευτείς την αγάπη, πρέπει να έχεις πειστεί για την αγάπη.
Δεν μπορεί κανένας να παραδεχτεί κάτι που σε αυτό δεν ενδίδει.
Για να ενδώσεις στην αγάπη πρέπει να είσαι ευάλωτος απέναντί της.
Δεν μπορεί κανένας να ζήσει κάτι που δεν έχει αφιερώσει τον εαυτό του σε αυτό.
Για να αφιερώσεις τον εαυτό σου στην αγάπη, πρέπει για πάντα να ωριμάζεις μέσα στην αγάπη.
via http://kefaloniapress.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=42680&Itemid=38