-Κάθε φορά που λέω ''όχι'' σε μια δουλειά, οι άνθρωποι λένε ''η Κάλλας είναι δύσκολη''. Φυσικά και είμαι δύσκολη. Δεν μπορείς να κανείς πραγματικά καλή μουσική αν δεν δουλέψεις πολύ σκληρά και δεν θέσεις υψηλά στάνταρντ. Αν ήθελα να κάνω δεύτερης κατηγορίας όπερα, αν αδιαφορούσα για την ποιότητα, θα μπορούσα να κτίσω με ευκολία τη φήμη της γλυκιάς -σε κάθε πρόταση συνεργασίας- σοπράνο. Ξέρω ότι δεν είμαι ένα τέρας.
-Μου αρέσουν οι άνθρωποι, λατρεύω την ζωή, αντλώ μεγάλη ευχαρίστηση από την σκληρή δουλειά και τρέφω απόλυτη εκτίμηση και σεβασμό σε όσους θέλουν να κάνουν καλή μουσική.
-Θα είμαι πάντα όσο πιο δύσκολη γίνεται για να πετύχω το καλύτερο. Αλλά δεν κλωτσάω όπως λένε τους τενόρους, ούτε πετάω καρέκλες στους βαρυτόνους, ούτε οδηγώ τους μαέστρους στο ψυχιατρείο. Αυτά θα ήταν πράγματα που θα έκανε μια τρελή γυναίκα και όχι μια ιδιότροπη.

-Προσπαθώ να συμπεριφέρομαι στους συναδέλφους μου με τον καλύτερο τρόπο. Βέβαια, σε μερικούς από αυτούς θα ευχόμουν να μπορούσα να τους πω μερικά πράγματα παραπάνω, αλλά έχω μάθει να αποφεύγω τους κακούς τρόπους και να είμαι ευγενική με όλους.
Το 1945 βρέθηκε στη Νέα Υόρκη, κάνοντας τα πρώτα της μεγάλα βήματα εκτός Ελλάδος. Αν και είχε προτάσεις από τον διευθυντή της Μητροπολιτικής Όπερας, εκείνη επέλεξε να τις απορρίψει. Μόλις 2 χρόνια αργότερα, το 1947, βρέθηκε να κάνει την πρώτη της εμφάνιση στην Αρένα της Βερόνα με την "Τζοκόντα".
Στην Ιταλία γνώρισε και τον επί σειρά ετών μάνατζέρ της, και μετέπειτα σύζυγόπ της, Τζοβάννι Μπατίστα Μενεγκίνι, τον οποίο παντρεύτηκε το 1949.
Το 1951, όμως, στις 7 Δεκεμβρίου, μία εντυπωσιακή εμφάνιση στη Σκάλα του Μιλάνου έμελλε να της δώσει την παγκόσμια αναγνώριση.
Το 1965 εμφανίστηκε για τελευταία φορά σε παράσταση της Όπερας στο Κόβεντ Γκάρντεν, σε σκηνοθεσία του "μεγάλου" Φράνκο Τζεφιρέλι. Το 1966 απέκτησε την ελληνική υποκοότητα, λύνοντας παράλληλα το γάμο της με τον Μενεγκίνι. Λίγα μόλις χρόνια αργότερα, το 1968, και ενώ περιμένει τον Αριστοτέλη Ωνάση να της κάνει πρόταση γάμου, εκείνος παντρεύεται την Τζάκυ Κέννεντι, και η μεγάλη ντίβα βυθίζεται στην κατάθλιψη.
Ακολούθησαν τα χρόνια της μεγάλης δόξας, ενώ η τελευταία της εμφάνιση ήταν το 1974, στο Σαπόρο της Ιαπωνίας.
Η μεγάλη Μαρία Κάλλας, έχοντας δημιουργήσει το "μύθο" γύρο από το όνομά της, αποτραβήχτηκε από το προσκήνιο, και η φωνή της "έσβησε" για πάντα στις 16 Σεπτεμβρίου 1977 στο Παρίσι.

via http://ektiesthisi.blogspot.com/2013/12/google-90.html#ixzz2mJdFcwBn